JAK MOGĘ ŁATWO ZIDENTYFIKOWAĆ PLASTIK?

JAK MOGĘ ŁATWO ZIDENTYFIKOWAĆ PLASTIK?

Często zadawanym pytaniem jest to jak rozróżnić poszczególne plastiki. Jest to szczególnie ważne w obszarze recyklingu tworzyw. Jednym z najprostszych sposobów jest przeprowadzenia testu płomieniowego, który polega na wycięciu próbki z tworzywa sztucznego i zapalenie jej w dygestorium. Kolor płomienia, zapach i charakterystyka palenia mogą wskazywać na rodzaj tworzywa sztucznego:

Polietylen (PE) - kapie, pachnie woskiem 
Polipropylen (PP) - kapie, pachnie głównie brudnym olejem silnikowym 
Polimetakrylan metylu (PMMA) - bąbelki, trzaski, słodki aromatyczny zapach
Polichlorek winylu (PVC-U, nieplastyfikowany) - płomień samogasnący
Polichlorek winylu (PVC, plastyfikowany) — zielonkawy od płomienia i biały, gryzący dym
Poliamid lub „Nylon” (PA) - Płomień kopcący, pachnie nagietkami
Akrylonitrylobutadienostyren (ABS) - Nieprzezroczysty, okopcony płomień, pachnie nagietkami
Poliwęglan (PC) - Nie kapie, fenolowy zapach
Pianka poliuretanowa (PU) - Żółty płomień, gryzący zapach, kruszy się plastik

Oczywiście jest to metoda orientacyjna i nie daje pewności, ponieważ w obrębie danego materiału występują znaczne różnice, wynikające z obecności dodatków takich jak plastyfikatory, wypełniacze, barwniki.

Bardziej naukowym sposobem identyfikacji tworzyw sztucznych jest zastosowanie spektroskopii w podczerwieni z transformacją Fouriera (FTIR), która służy do jakościowego i ilościowego oznaczania obecności określonych grup chemicznych, np. C=O lub C-H lub C-CH3 w tworzywie sztucznym. Jest to możliwe, ponieważ każda grupa ma charakterystyczne częstotliwości, przy których zachodzi absorpcja  promieniowania podczerwonego. Odwołując się do ustalonego zbioru widm w podczerwieni, możliwe jest przypisanie poszczególnym grupom absorpcji specyficznych w celu potwierdzenia rodzaju tworzywa sztucznego. Metoda transformaty Fouriera umożliwiła przekształcenie odpowiedzi materiału na pojedyncze wzbudzenie na skan spektralny. Proces jest powtarzany wiele razy, a wyniki są uśredniane w celu uzyskania wysokiej dokładności i niskiego poziomu szumów. Wykorzystanie spolaryzowanego promieniowania podczerwonego pozwala na sformułowanie uwag dotyczących kierunku poszczególnych wiązań w zorganizowanej strukturze polimeru.

Nowszą techniką charakteryzacji polimerów jest spektroskopia magnetycznego rezonansu jądrowego (NMR) i służy do określania struktur łańcuchów. Dostępna jest biblioteka widm NMR, która pomaga w identyfikacji nieznanych materiałów.

Zobacz dalsze informacje na temat testowania tworzyw sztucznych lub skontaktuj się z nami.